نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید    ( 1028 )                                                                   

ســوره 18 : کهــف ( مـکّــی ـ115آیه دارد ـ جزء  پا نزدهم ـ صفحه 293 )

( قسمــت دهــم )

شـربـتِ رحمـت

 ( جزء پانزد هــم صفحــه 295 آیه 18 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم 

وَ تَحْسَبُهُمْ أَیْقَاظًا وَ هُمْ رُقُودٌ وَ نُقَلِّبُهُمْ ذَاتَ الْیَمِینِ وَ ذَاتَ الشِّمَالِ وَ کَلْبُهُم بَاسِطٌ ذِرَاعَیْهِ بِالْوَصِیدِ

لَوِ اطَّلَعْتَ عَلَیْهِمْ لَوَلَّیْتَ مِنْهُمْ فِرَارًا وَ لَمُلِئْتَ مِنْهُمْ رُعْبًا

   ترجمــه لفظـــی آیــه :

و مى ‏پندارى که ایشان بیدارند در حالى که خفته ‏اند و آنها را به پهلوى راست و چپ مى ‏گردانیم

و سگشان بر آستانه [غار] دو دست‏ خود را دراز کرده [بود]  اگر بر حال آنان اطلاع مى ‏یافتى

گریزان روى از آنها برمى‏ تافتى و از [مشاهده] آنها آکنده از بیم مى ‏شدى

سالروز ولادت با خیر و برکت هشتمین خورشید تابناک آسمان ولایت و هدایت

ثامن الحجج ، امام علی ابن موسی الرضا علیه السلام ، مبـــــارک

 نگاه ادبی و عرفانی به آیــه : [بخش سوم]

... لَوِ اطَّلَعْتَ عَلَیْهِمْ لَوَلَّیْتَ مِنْهُمْ فِرَارًا ...

خداوند یبارک و تعالی می فرماید :

ای محمّـــد ؛

اگر تو به ایشان نگریستی ؛

از ایشان بگریختی ، و دل تو بهم شدی !

مــــــــــــراد از این کلام الهی ،

ترساندن مصطفی(ص) نیست !

بلکه بزرگداشت مقام ایشان است ،

چنان که در متعارف گویند :

فلان کس در بــلائــــــی گرفتـــــار بود ،

که اگر تــــو بدیدی بیهوش گشتی !

پس خداوند خواست تا مصطفی(ص) را بزرگ گرداند ،

تا خلق به چشم بزرگداشت به ایشان نگرند !

برخی مفسِران گویند :

بنای کار سالکان راه حقیقت ؛

 بر روش یاران غار است که ؛

اساس آن عبـــــارت است از :

تحقیــــقِ قصــــــــــد ،

تجـــریـــــــــد ارادت و همّــت ،

عزلت از خلق (ی که در گمراهی است)

اِسقـــــــاطِ عـلاقـــت ،

اخلاص در دعـــــوت و انـابــــت ،

از خود بیزار و از جهان آزاد و به حقّ شاد !

از تحکّــــم خویش و پسنـــــــد خود بـــــــاز رستــه ،

دست نیاز به درگاه بی نیاز زده ،

گهی از صولت هیبت ؛ سوزان و گـــدازان ،

و گهی در نسیـــــــم اُنس ؛ شــــادان و نــــازان !

عالمانِ شیرین گفتار و خداشناسانِ نازنین رفتار گویند :

خــــداونـــــــــد با اصحــــــاب کهــــــف آن کــــــرد ؛

که مـــادر بر فــرزنــــد کند ؛ بدین گونــــه که ؛

نخست ؛ او را گهـــــــــواره ســــــازد ،

پس ؛  بخوابانَد ، پس بجنبانَد ،

گاهی مگس پـــرانَـــــــد ،

و به وقتش ؛ شیر دهد تا بیارامد و رشد کند .

خـــداونـــــد هم با ایشان همان کرد :

اول ؛ غار را بر ایشان چون گهواره کرد ( وَ یُهَیِّیء لَکُم ...)

پس ؛ آنها را بخوابانید (فَضَرَبنا عَلی آذانِهِم ...)

سپس ؛ آن را بجنبانید (وَ نُقَلِّبُهُم ...)

آنگاه ؛ رنج آفتاب از آنان دور ساخت (وَتَرَی الشَّمسَ ...)

و در آخـــــر ؛ آنــــان را شــــربتِ رحمت چشانیــــد (یَنشُر لَکُم رَبُّکُم ...)

سخـــن روز :

خـط امــام آن است که فرمودند:  

بغض  و کینه انقلابى تان را در سینه ها نگه دارید ؛ 

با غضـب و خشــــــــــم بر دشمنــــــان تان  بنگــــرید ؛

و بدانیــــــــــــد که پیـــــــــــروزى از آن شمــــــــــــاست ...

کسی تصور نکند که ما راه سازش با جهان خواران را نمی‌دانیم.

ولی هیهات که خادمان اسلام به ملت خود خیانت کنند! ...

که اگــــر بنـد بنـد استخـــوان‌ های مان را جدا سازن ؛

اگـــــر ســـــرمـــــــــان را بالای ‌دار برنــــد ،

اگر زنده زنده در شعله‌های آتش مان بسوزانند ،

اگر زن و فرزندان و هستی ‌مان را در جلوی دیـــدگانمان

به اســــــارت و غـــــــارت برنــــــد

هرگز امان‌ نامه کفر و شرک را امضا نمی‌کنیم .

[ صحیفه امام؛ ج21؛ ص98 | 29 تیر 1367 ]

[ وزنه سیاسی ]